Паміраюць грушы,
старыя
яшчэ ў маім дзяцінстве.
Смалянкі, у смаляністай мякаці якіх
нараджаліся бурштынавыя зернейкі,
чырвоныя, што зьдзіўлялі
сваім колерам,
гнілкі, якія вучылі знаходзіць
залатую сярэдзіну.
Паміраюць
сьведкі майго дзяцінства...
І неўзабаве сама не паверу,
што дзяцінства было.
|
|
